زندگی بدون انسولین ممکن است

 چندین میلیون نفر در سراسر دنیا از کمبود انسولین رنج می برند. انسولین هورمونی است که توسط سلولهای بتا در پانکراس ترشح می شود و نقش اصلی در تنظیم انرژی بدست آمده از سوبستراهایی نظیر گلوکز را بعهده  دارد.این کمبود منجر به دیابت نوع 1 و 2 می شود که چنانچه درمان نشود نتایج ناگواری را بوجود می آورد. تاکنون تنها تزریق روزانه ی انسولین راه بقاء چندین میلیون فرد مبتلا به دیابت درسراسر دنیا  بوده است . این روش تأثیرات جانبی خطرناکی را برای افراد تحت درمان ایجاد می کند. درتحقیقی که توسط دانشمندان دانشگاه ژنو(UNIGE) انجام گردید، مکانیزمی مطرح شد که زندگی بدون انسولین را امکان پذیر می کند.

 نتایج این تحقیق در مجله ی Cell Metabolismمنتشر گردید.

درحالیکه  زندگی بدون  انسولین باور نکردنی است، گروهی از محققین به سرپرستی پرفسور coppari نشان دادند که وجود انسولین  برای ادامه ی حیات ضروری نیست . دانشمندان با حذف این عقیده ی متعصبانه  درمان جایگزینی  را به جای انسولین  ابداع  کردند که دارای خطرات کمتری برای بیماران می باشد. برای مثال یک اشتباه کوچک در درمان با انسولین می تواند سبب هیپوگلایسمی یا افت قندخون شود که می تواند فرد را وارد کما کند . علاوه بر این ، 90 درصد  از بیماران بالای 55 سال که با انسولین درمان می شوند بعد از چندین سال به بیماری  قلبی عروقی مبتلا می شوند که نتیجه ی خاصیت لیپوژنیک انسولین وافزایش کلسترول است.

لپتین منجر به این کشف حیاتی گردید

محققین دانشگاه ژنو آزمایشات خود را بروی جوندگان فاقد انسولین که تحت درمان با لپتین بودند انجام دادند. هورمون لپتین درتنظیم ذخیره ی چربی بدن و اشتها نقش دارد. بواسطه ی استفاده از لپتین تمام موشهای تحت درمان که دچار کمبود انسولین بودند، بقاء یافتند . استفاده از لپتین دو امتیاز دارد: اول اینکه سبب هیپوگلایسمی نمی شود و برخلاف انسولین دارای تأثیر لیپولیتیک است.

با این کشف درمانی جایگزین  برای انسولین ظهور یافت. دکتر coppariمی گوید: حال باید مکانیزیم هایی را که ازطریق آن لپتین بروی مقدار گلوکز بدون توجه به مقدار انسولین تأثیرمی گذارد درک کنیم.

دراین تحقیقات دانشمندان به بررسی نقش نورونهای درگیر درمیانجیگری  عملکرد ضد دیابتی لپتین در پستانداران سالم  و بررسی عملکرد آنها و تشابه عملکرد آنها در جوندگان فاقد انسولین پرداختند. نتایج نشان داد که این نورونها درخاصیت ضد دیابتی لپتین نقش دارند. دانشمندان با کمال تعجب مشاهده  نمودند که نورونهای گابا ارژیک GABAergicکه در هیپوتالاموس قرار دارند واسطه های اصلی در عملکرد لپتین درتنظیم مقدار گلوکز در زمان کمبود انسولین  هستند. این نورونها که بروی گلوکزتأثیر می گذارند قبل از این اصلاً مورد توجه قرار نگرفته بودند.

علاوه بر این محققین بافت های محیطی را که در هنگام کمبود انسولین بوسیله ی لپتین تحت تأثیر قرار می گیرند، شناسایی کردند. این بافت ها بطور عمده عبارت بودند از کبد، عضله سولئوس  وبافت  چربی قهوه ای  که می توانند  مستقیماً  در درمانهای آینده مورد هدف قرار گیرند.

از طریق  این کشف، دانشمندان دریافتند در چه قسمتی به دنبال درمان بدون استفاده از انسولین بگردند . درک عملکرد و تأثیرلپتین بر بدن دانشمندان را قادر خواهد  کرد بخش هایی از بدن را که در این مسئله  دخالت دارند شناسایی و نهایتاً مولکولهایی را شناسایی کنند که اساس درمان جدید را خواهند  ساخت.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2013/09/130903123358.htm